Kuchnia swietej Hildegardy - encadernada, livro de bolso

Sredniowieczna wiedza lekarska, dietetyczna i kulinarna, ktora znala Hildegarda, byla przede wszystkim tradycja praktyki leczniczej. W czasach sw. Hildegardy medycyna i dietetyka mialy dwoisty charakter wiedzy i praktyki. Poczatkowo w nielicznych jeszcze szkolach klasztornych, a pozniej na wydzialach lekarskich czytano i objasniano pisma Hipokratesa, Galena i autorow arabskich, przede wszystkim Awicenny. Naturalna terapia i znajomosc leczniczych wlasciwosci roslin stanowila w czasach Hildegardy z Bingen bardzo wazna czesc medycyny. Ziololecznictwo, bardzo wowczas rozpowszechnione, nie mialo jednak jeszcze dostatecznych podstaw w teorii, lecz niewatpliwie w duzej mierze oparte bylo na praktycznych obserwacjach i doswiadczeniach. Hildegarda z Bingen dzieki ogromnemu doswiadczeniu dobrze znala dzialanie poszczegolnych roslin leczniczych, ziol i przypraw. Dzialanie to zostalo potwierdzone przez nauke dopiero wiele wiekow pozniej. Stosowala i zalecala w diecie proste leki roslinne, i to na ogol z ziol pospolitych, rosnacych wowczas wszedzie. Sama nowych ziol nie odkryla, wykorzystywala te, ktore byly znane od dawna. Nieodgadniony do konca Wszechswiat legl u podstaw prastarej wiedzy leczniczej, ktora poslugiwala sie sw. Hildegarda z Bingen. Stosowala swoja wiedze odnosnie do czlowieka zyjacego w kontekscie calej przyrody, co jest szczegolnie trafna intuicja z dzisiejszego punktu widzenia. Stworzyla koncepcje integralnego wspoldzialania wszystkich pierwiastkow w czlowieku, w ktorym jak w zwierciadle odbija sie caly kosmos. Czlowiek ukazany jest w pismach sw. Hildegardy jako mikrokosmos istnieje w scislym oddzialywaniu z czterema zywiolami swiata: ogniem, woda, powietrzem i ziemia, z ktorych sklada sie zarowno swiat, jak i ludzki organizm. Kuchnia oparta o wiedze i praktyke sw. Hildegardy to naturalny sposob na zdrowe zycie, wypelnione wybornym smakiem znakomitych potraw.